Podręcznik: Inne Ludy Starożytne

W pierwszych rozdziałach tego podręcznika oraz na zajęciach z mojego przedmiotu dowiadujecie się, że magia mogła rozwijać się w kilku miejscach w tym samym czasie, choć znajdujemy wskazówki, które mowią że mogła bardziej rozwinąć się wśród konkretnego społeczeństwa. Zawsze jednak bezpieczną odpowiedzią dotyczącą jej powstania jest stwierdzenie, że nie można powiedzieć w którym miejscu oraz kiedy sama magia powstała. I w gruncie rzeczy taka jest prawda - nie wiemy tego, nie wiemy kiedy magia powstała i gdzie.
Zakładamy jednak że magia rozwijała się w różnych zakątkach świata, wśród różnych grup społecznych, a każda z nich wprowadziła coś innego od siebie, rozwinęła inne dziedziny, niektórzy byli bardziej wyspecjalizowani w astronomii i wróżbiarstwie, a inni w eliksirach. To również jest poprawne stwierdzenie. Jednak jeśli mamy być szczegółowi... tu już wchodzimy na dość niepewny grunt, nie wiemy jak magia się rozwijała w danym społeczeństwie, nie wiemy co się wtedy działo, ogólnie mało wiemy na ten temat. A wszystko to co jest przekazywane w Świecie Magii na temat różnych ludów starożytnych to nic innego jak wiadomości niekanoniczne, a więc takie które mogły zostać pozyskane z podręczników z historii w mugolskiej szkoly lub co gorsza... z innych realiów czy światów.

Nie da się jednak ukryć, że takie wiadomości się pojawiają dlatego aby uznać to za pewną ciekawostkę, pewne rozwinięcie tematów, poniżej znajdziecie wiadomości niekanoniczne na temat ludów starożytnych. Proszę mieć jednak na uwadze, że nie są to informacje potwierdzone przez Rowling.

ABORYGENI

Ich magia opierała się na wierze w istnienie jednorodnej, potężnej siły wypełniającej cały wszechświat. Energię tą zwali 'mana'. Tworzyli różne magiczne przedmioty, które gromadziły tą energię. W tej kulturze istniało tabu, którego przestrzeganie zabezpieczało przed utratą many. Pojęcie tabu zostało przejęte przez mugoli i często dziś jest błędnie stosowane. Do najważniejszych tabu u aborygenów należały zakazy: kazirodztwa, zabójstwa, zjadania nieczystych potraw, dotykania nieczystych ludzi i przedmiotów.

ANGAKOWIE

W mitologii eskimoskiej czarownicy posiadający wiedzę tajemna, dzięki której potrafią przebłagać groźne niezbadane moce, a nawet im rozkazywać. Odbywali rytualne podróże na dno morskie i planety w celu zaskarbienia swojej społeczności łask i dobrodziejstw ducha przyrody.

AMERYKA POŁUDNIOWA

Curaca - czarownik puszczańskich plemion w Ameryce Południowej. Gromadzi tradycyjną wiedzę Indian, zajmuje się wieszczeniem, kontroluje tajemne siły przyrody, unicestwia wrogich swojemu ludowi czarowników.

AZTEKOWIE

Ten lud z Meksyku wróżył z wnętrzności pelikana [hepatoskopia].

CYGANIE

Czowala - w wierzeniach Cyganów węgierskich szamanka - opiekunka kultu, wróżbitka i znachorka. Wielkim przełomem w dziejach czarodziejstwa było powstanie pierwszej szkoły, w której nauczano magii.

CELTOWIE

Magia Celtycka to prastara praktyka, zakorzeniona w panteonie bóstw celtyckich, naturze i żywiołach. Tradycja celtycka przetrwała do dziś we współczesnych formach czarostwa i szamanizmu, a niektóre jej elementy takie jak drzewny horoskop, runy anglosaskie czy niektóre symbole weszły na dobre do kanonu magii europejskiej. Prastara magia druidów uczy, jak wcielać magiczne symbole i narzędzia rodem z celtyckiej mitologii do codziennego życia i korzystać z pradawnej mądrości, bez względu na czasy, w jakich przyszło nam żyć.

Horoskop drzewny pochodzi od druidów celtyckich i ma już ponad dwa tysiące lat. Druidowie wierzyli, że opiekunem każdego człowieka jest drzewo, wpływa ono na jego cechy charakteru i kształtuje losy. Wcześni Celtowie nie budowali świątyń ku czci swoich bóstw; uważali natomiast pewne gaje (nemeton) za święte i godne tego, aby być miejscami kultu. Niektóre drzewa same były uważane za święte. Celtowie zaczęli budować świątynie dopiero w okresie wpływów rzymskich, a zwyczaj ten przeszedł później na plemiona germańskie, przez które zostali później wyparci.

Druid - starożytny kapłan celtycki, który przewodził obrzędom i ceremoniom religijnym. Specjalizowali się w uprawianiu magii, ofiar i wróżbiarstwa. Dużą moc dawało druidom prawo geasa – nakazy i zakazy indywidualne, nakładane na poszczególne osoby, wiążące szczególną mocą magiczną. Złamanie takiego zakazu groziło zemstą sił nadprzyrodzonych. Kapłanów uważano za potężnych czarowników, ich moc wykorzystywano nawet w wojnach. Wierzono, iż mogli rozkazywać żywiołom, zmieniać dzień w noc, lato w zimę, ich moc miała oddziaływać również na wolę bogów, a oni mogli ingerować w boskie sprawy. Druidzi mieli rozległą wiedzę na temat leczniczych właściwości roślin, które musiały być zbierane w specjalny sposób lub o odpowiedniej porze. Podczas zbierania jemioły odcinano jej pędy złotym sierpem, a ponieważ nie mogła przy tym dotknąć ziemi, łapano ją w płótno rozpostarte przez kapłanów pod drzewem. Zbierano ją tylko w 6 dniu księżycowego miesiąca. Druidzi wierzyli, że jemioła dodana do napoju przywraca zwierzętom płodność i jest remedium na wszelkie zatrucia. Druidzi wierzyli także w moc skamieniałych jeży morskich, o których sądzili, że są zrobione z wężowej śliny, i które nazywali jajami węża (wspominał o tym Pliniusz). Można je było zbierać tylko w określonej fazie księżyca, a miały przynosić szczęście w procesach sądowych.

Morhołt — olbrzym z Irlandii. Był bratem króla Irlandii. Zranił on celtyckiego bohatera Tristana za to, że ten chciał go zabić posługując się zatrutym nożem. Miał 50 metrów wysokości.

ETRUSKOWIE

Do żadnego przedsięwzięcia publicznego czy prywatnego nie przystępowano bez zasięgnięcia porady u wróżbiarza. Orzekał on o przychylności bogów. Wróżono z wnętrzności zwierząt, piorunów i lotu ptaków. Wiedza z poszczególnych dziedzin wróżbiarstwa była zawarto kolejno w księgach: libri haruspicini, libri fulgurales i libri rituales. Haruspikowie, czyli wróżbiarze cieszyli się poważaniem w całym Rzymie (Etruskowie to przodkowie Rzymian). Etruskowie przyswoili hepatoskopię od Babilończyków, lecz dopiero tutaj powstawały pierwsze szkoły świątynne uczące tego sposobu wróżenia. We włoskim muzeum mugolskim (Piacenza)możemy oglądać naturalnej wielkości model wątroby wykonany z brązu znaleziony w etruskiej szkole.

HETYCI

Celem obrzędów magicznych u Hetytów było poznawanie rzeczywistości i pozyskanie możliwości jej modyfikowania. Magię stosowano np. w przypadku ciężkiej choroby. Ważną rolę w tego rodzaju magii odgrywała tzw. starucha, czyli doświadczona kobieta. Ważną rolę odgrywały słowa. Hetyci znali zarówno magię białą, jak i czarną, szkodliwą. Znaczną część tekstów magicznych stanowią notatki wróżbiarzy.

ITALIA

Ludy italskie poddawały się częstym praktykom oczyszczającym. Stworzyli również wiele zaklęć i amuletów. Wróżyli również z lotu ptaków.

KODI

Było to plemię z Mniejszych Wysp Dunda w Indonezji, które również wróżyło z wnętrzności kurczaka.

MAJOWIE

Chlam - kapłan starożytnych Majów, opiekun kultu.

MEZOPOTAMIA

W Mezopotamii rozegrała się jedna z wielu bitew dobra ze złem – Ea z Apsu. Ea potężnym zaklęciem unicestwił swojego nieprzyjaciela. Właśnie tam potężny Murduk zniszczył i stworzył swoją szatę na nowo zaklęciami, ponieważ chciał udowodnić swoją wartość. W Mezopotamii często występowało opętanie, dlatego bardzo rozwinęła się gałąź magii egzorcystycznej. Opętanie objawiało się najczęściej cielesną chorobą, którą mógł wyleczyć jedynie szanowany mag – egzorcysta.

Wróżbiarstwo było głównie związane z Astrologią. Innym sposobem przepowiadania przyszłości było wróżenie z organów wewnętrznych. Hepatoskopia to wróżenie z wyglądu wątroby. Jednak dlaczego z wątroby, a nie z inne organu? Ponieważ wątroba jest organem wytrzymalszym i bardziej intrygującym niż inne. Wątroba była zwierzęca, zwykle owcy. Specjalistyczne teksty zostały zapisane pismem klinowym.

MONGOLIA

Beki - w tradycji mongolskiej astrolog i wróżbita, opiekun kultu.

Czojdżin - w Mongolii lama - wróżbita, medium ekstatyczne, któremu podczas seansu duchy opiekuńcze przekazują wiedzę oraz informują o mających nastąpić wydarzeniach.

POLSKA

Charakternik - w dawnych wierzeniach polskich czarnoksiężnik posługujący się charakterami, czyli znakami magicznymi, najczęściej w celach złoczynnych.

ŻYDZI

BAAL SHEM (Pan Imienia) - w tradycji żydowskiej ten, kto poznał właściwe imię Boga, posiadał wielka tajemnice: mógł wypowiadać je jako zaklęcie i niczym sam Stwórca, ożywić martwa materie.

PERSOWIE

Twierdzi się, że wysoka magia narodziła się w Persji, a magami byli kapłani Zaratustry, choć nie ma pewnych danych. Bywało także, że tych kapłanów wiązano z przedstawionymi przez św. Mateusza magami, którzy kierując się jakąś tajemniczą gwiazdą, mieli przybyć ze Wschodu do małego Jezusa. Do dzisiaj ciągnie się debata, kim mogli być ci magowie. Według współczesnej wiedzy o Ewangelii jest to midrasz, czyli pewna opowieść, obrazująca to, co św. Łukasz wyraził w sposób bardziej abstrakcyjny słowami Symeona. Magowie ci reprezentują wiec rozmaitych mędrców, którzy przybyli złożyć pokłon Chrystusowi. Natomiast mag w starożytnej Persji zajmował się równocześnie magia i astrologia. Kapłani ci zajmowali się objaśnianiem słów i prorokowaniem, zaś w czasie ceremonii ofiarniczych śpiewali pieśni o narodzinach bogów.

Wiedza oraz umiejętności kleru perskiego określane były mianem 'magii' (mageia) Z Persja kojarzy się na pewno Zoroaster, inaczej Zaratustra, który jako jeden z pierwszy odkrył historie Równowagi. Tej historii jednak nie będziemy tu przytaczać, gdyż nie może ona zostać spisana w całości. Jest znana tylko bardzo nielicznym magom.

---

Opracowanie własne, na podstawie informacji stosowanych powszechnie w Świecie Magii.
Cytując nawet mały fragment opracowania, należy podawać informacje o źródle, czyli tym podręczniku lub twórcy podręcznika - Reny Boursier.