Autor:

Podręcznik: Kodeks Tajności Czarów

Kodeks Tajności Czarów

„Po uchwaleniu w 1689 roku Zasad Tajności czarodzieje ukryli się na zawsze. Było chyba naturalne, że tworzyli swoje małe wspólnoty wewnątrz społeczności mugoli. Wiele wiosek i osad przyciągnęło po kilka rodzin czarodziejów, które trzymały się razem, udzielając sobie wsparcia. Wioski Tinworth w Kornwalii, Upper Flagley w Yorkshire i Ottery St Catchpole na południowym wybrzeżu Anglii stały się znanymi siedliskami wielu rodzin czarodziejów, które żyły wśród tolerancyjnych, a czasami omamionych Confundusem mugoli. Ale najsłynniejszym z owych półmagicznych siedlisk jest chyba Dolina Godryka, mała miejscowość w południowozachodniej Anglii, gdzie urodził się wielki czarodziej Godryk Gryffindor i gdzie Bowman Wright, czarodziejski kowal, wykuł pierwszego złotego znicza. Na cmentarzu można do dziś napotkać wiele nazwisk starożytnych rodów czarodziejów, co zapewne stało się źródłem różnych opowieści o duchach, nawiedzających przez wiele stuleci mały kościół.”

Bathilda Bagshot, Dzieje Magii


Międzynarodowy Kodeks Tajności Czarodziejów został podpisany w 1689 roku, ale oficjalnie wszedł w życie w roku 1692. Prawo to zostało spisane przez Międzynarodową Konfederacje Czarodziejów. Główne założenie kodeksu miało zapewnić ochronę czarodziejom przed mugolami i całkowicie ukryć ich obecność przed światem niemagicznym, trzeba jednak pamiętać, że również inne czynniki przyczyniły się do wprowadzenie kodeksu, główne z nich to prześladowania dzieci czarodziejów przez mugoli, wymuszania na czarodziejach i czarownicach pokazów magii, wymuszania na czarodziejach nauki magii i szantażowanie ich czy choćby wzrost liczby mugoli palonych na stosie, którzy zostali oskarżeni o bycie czarodziejem.

W myśl kodeksu, każda osoba rządząca społecznością czarodziejów w danym kraju czyli Minister Magii (choć to stanowisko zostało wprowadzone później) jest odpowiedzialny za ukrywanie wszelkich przejawów magii w swoim państwie. Musiał uwzględnić takie aspekty życia jak choćby hodowla i kontrola nad magicznymi stworzeniami, przejawy magii wśród niepełnoletnich czarodziejów czy choćby kontrola nad rozgrywkami magicznych gier i sportów, które nie narażają na odkrycie świata czarodziejów przez mugoli.

Złamanie ustaleń kodeksu czy też jawne i świadome używanie magii przed osobami niemagicznymi jest równoznaczne z pogwałceniem prawa, i na takie czarodzieja nałożone zostaną odpowiednie kary. Oczywiście można wyróżnić kilka wyjątków, jak choćby zagrożenie życia.

Międzynarodowy Kodeks Tajności Czarodziejów składa się z kilku klauzul, które mogą skupiać się na konkretnych dziedzinach życia, regulując je i wyjaśniając jak czarodziej musi od tej chwili postępować. Oczywiście, klauzule mogą być cały czas dodawane jako regulacje w istniejącym prawie, a wynikają zazwyczaj z sytuacji, które nie mają określonego sposobu działania. Przykładem może być klauzula 73, dodana w 1750 roku do kodeksu, mówi ona:

„Każda czarodziejska, rządząca instytucja będzie odpowiedzialna za ukrycie, opiekę i kontrolę nad wszystkimi magicznymi stworzeniami, istotami oraz duchami mieszkającymi wewnątrz granic swojego terytorium. Jeśli którekolwiek z tych stworzeń wyrządzi krzywdę komukolwiek ze społeczności mugoli albo zwróci na siebie ich uwagę, ta czarodziejska instytucja będzie poddana dyscyplinie przez Międzynarodową Konfederację Czarodziejów.”

Klauzula ta była wielokrotnie łamana, głównie ze względu na charakter stworzeń i problemy związane ze współpracą z nimi. Niektóre magiczne stworzenia były zbyt duże i wymykały się spod kontroli, tak że w ostateczności nie dało się ukryć ich przed mugolami, i należało podjąć inne środki by zachować tajemnice jak choćby zaklęcia wymazujące lub modyfikujące pamięć.

Kodeks narzucał czarodziejom i czarownicom pewne zasady nawet w kwestiach ich ubioru, kiedy to pokazują się publicznie. Istnieje specjalna klauzula, która daje wskazówki magom w jaki sposób mają się ubierać.

„Podczas przebywania wśród mugoli, czarodzieje i czarownice przyjmują całkowite standardy mugolskiego stroju, który będzie zgodny w jak największym stopniu z panującą modą. Ubrania muszą być odpowiednio dobrane do klimatu, regionu geograficznego i okazji. Zabronione jest noszenie stroju przy mugolach, który byłby własnoręcznie zmieniany lub modyfikowany.”



Opracowanie własne, na podstawie informacji z książek o Harrym Potterze, Pottermore ale również własnych przemyśleń. Cytując nawet mały fragment opracowania, należy podawać informacje o źródle, czyli tym podręczniku lub twórcy podręcznika - Reny Boursier.