Autor:

Podręcznik: Rada Czarodziejów

Rada Czarodziejów
Inaczej Rada Magów, jest organem władzy w Świecie Czarodziejów, który sprawował władzę w okresie Średniowiecza. Jest najbardziej znanym organem władzy przed Ministerstwem Magii, uważanym za jeden z najdłużej działających w tamtym okresie. To właśnie Rada Czarodziejów przekształciła się potem w Ministerstwo Magii, nie była ona bowiem przystosowana do rządzenia i regulowania życia czarodziejów pod takimi kątami aby można było całkowicie przestrzegać wprowadzonego Kodeksu Tajności Czarodziejów z roku 1692, właśnie dlatego utworzono Ministerstwo Magii, a z rokiem 1707 Rada Czarodziejów przestała istnieć.

Dlaczego Rada Magów nie była przystosowana do sprawowania rządów w Świecie Czarodziejów? Nie ma jednoznacznych odpowiedzi, ale porównując jej funkcjonowanie do struktur Ministerstwa od razu widać ogromne braki i wiele nieuregulowanych spraw. O większości z decyzji rady dowiadujemy się z historii Quidditcha, z książki 'Quidditch przez wieki'. Postanowiłem zamieścić pewien fragment dotyczący historii znikaczy, w którym znaczącą rolę odgrywa jeden z przewodniczących Rady Czarodziejów.

Istniejąca wówczas Rada Czarodziejów nie była jednak w stanie ograniczyć popularności tego sportu — wydaje się zresztą, ze sama nie widziała w nim niczego zdrożnego, jak zaraz zobaczymy. Drogi rozwoju quidditcha i łowów na znikacze zbiegły się w 1269 roku, podczas gry, w której brał udział sam przewodniczący Rady Czarodziejów, Barberus Bragge. Dowiadujemy się tego z relacji naocznego świadka, zamieszczonej w liście pani Modesty Rabnott z Kentu do jej siostry Prudencji, mieszkającej w Aberdeen (również ten list można zobaczyć na wystawie w Muzeum Quidditcha). Według pani Rabnott, Bragge przyniósł na mecz klatkę ze znikaczem i oznajmił graczom, że ten, kto złapie ptaszka w trakcie gry, otrzyma sto pięćdziesiąt galeonów. [...]
Bragge był naprawdę wściekły i przez chwilę lękałam się, że skończę jako rogata ropucha, albo jeszcze gorzej, ale jego doradcy zdołali go uspokoić i ukarano mnie tylko grzywną za przerwanie gry.

Kennilworthy Whisp Quidditch przez wieki


Z powyższego fragmentu od razu dowiadujemy się jaki stosunek miał Bragge do swoich rządów i sprawowanej władzy. Czerpał z tego rozrywkę i własne korzyści, nie zastanawiając się zupełnie nad skutkami swoich działań. Liczyła się dla niego przede wszystkim własna uciecha i zadowolenie, a do tego szastał pieniędzmi, zamiast wydać je na inne, ważniejsze cele. Najbardziej zastanawia mnie sposób wyboru przewodniczących, o tym nie ma nigdzie mowy, a z powyższego fragmentu widać, że jego doradcy musieli nad nim panować kiedy ten nie radził sobie z własnymi emocjami, a to znaczy że byli świadomi jego charakteru. Dziwi mnie, że nikt tego nie widział jaki jest Bragge i nie kiwnął palcem, przewodniczący nie zawsze byli złymi ludźmi, o czym można się przekonać na podstawie historii pozostałych, znanych przewodniczących Rady Czarodziejów. Niemniej, sam Bragge był fatalnym wyborem na zarządce i doprowadził do niemal eksterminacji znikaczy, choć co prawda dzięki jego 'gierkom' wprowadzono do Quidditcha złoty znicz, ale za jaką cenę?

Znane decyzje jakie zostały podejmowane przez Radę:
- po roku 1340, Nicholas Malfoy był powszechnie oskarżany o doprowadzenie do tajemniczego zniknięcia wielu czarodziejów utrzymujących kontakt z osobami niemagicznymi lub pochodzącymi z takich rodzin. Ostatecznie jednak nie poniósł żadnej kary, Rada Czarodziejów nie oskarżyła go o dopuszczenie się tych występków, a sam tłumaczył społeczeństwu, że zaginionych zabiła epidemia dżumy.
- w roku 1362 zakazała grania w Quidditcha w promieniu 50 mil od miasta
- w roku 1368 zmieniła zakaz grania w Quidditcha na 100 mil od miasta
- w roku 1419 prowadziła formalny zakaz grania w Quidditcha gdziekolwiek, gdzie istnieje jakakolwiek szansa na zauważenie gracza przez mugola
- w roku 1631 został uchwalony Kodeks Użytkowania Różdżki (Code of Wand Use), który zawierał trzecią klauzulę powszechnie nazywaną Wand Ban (Zakaz na Różdżkę), a która to mówiła, że tylko ludzka istota (człowiek) może przechowywać lub używać różdżki.
- w roku 1637, Rada Czarodziejów stworzyła Kodeks Honorowy Wilkołaków, w myśl którego wilkołak mógł zachować wolność pod warunkiem, że raz w miesiącu na czas przemiany będzie zamykać się w dobrze zabezpieczonym miejscu. Niestety żaden z czarodziejów będących wilkołakami nie przyszedł na umówione spotkanie, a tym samym dokument nie został podpisany.
- w roku 1692, podpisała ona Kodeks Tajności Czarodziejów.

Ciekawostka jest fakt, że Departament Tajemnic funkcjonował już za czasów Rady Czarodziejów.

Przewodniczący Rady Czarodziejów
Barberus Bragge
II połowa XIII w.

Postać Bragge pojawiła się w książce Quidditch przez wieki o czym pisałem wcześniej, w skrócie też skomentowałem jego działania i decyzje oraz postawę jaką reprezentował będąc przewodniczącym Rady Czarodziejów. Był nieodpowiedzialny i zapatrzony w siebie, a dla niego głównie liczyła się rozrywka. Choć doprowadził prawie do eksterminacji znikaczy, 'zawdzięcza' się mu wprowadzenie do Quidditcha pozycji szukającego.

Burdock Muldoon
?? (ur. 1429 r. - zm. 1490)

Bardzo ciężko ustalić czas piastowania przez niego funkcji przewodniczącego Rady Czarodziejów, w książce Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć jest napisane, że pełnił tę funkcję w XIV wieku, jednak na Pottermore przy jego nazwisku podana jest data narodzin - 1429 oraz data śmierci - 1490, a jest to wiek XV. Z pewnością uczęszczał do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, jednak dom do którego trafił nie jest znany, podobnie jak i szczegóły jego życia uczniowskiego.

Jego poprzednik - Barberus Bragge - był skupiony przede wszystkim na jednej dyscyplinie, Quidditchu. Muldoon postanowił realizować się w zupełnie innej dziedzinie, głównie dotyczącej Magicznych Stworzeń, postanowił on opracować definicje istot i zwierząt, i w tym celu zwołał zebranie na które zaprosił przedstawicieli każdej z nacji. Zostało to dokładnie opisane w innym rozdziale - Magiczne Stworzenia i tam właśnie odsyłam, w celu zapoznania się ze szczegółami tego wydarzenia oraz jego decyzjami.

Elfrida Clagg
?? (ur. 1612 r. - zm. 1687)

Podobnie jak w przypadku Muldoona, tak i tu pojawiają się nieścisłości dotyczące pistanowania przez Clagg funkcji przewodniczącej Rady Czarodziejów, w książkach Quidditch przez wieki i Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć jest napisane, że pełniła tę funkcję w XIV co zgadzałoby się z informacją, jednak na Pottermore przy jej nazwisku podana jest data urodzin 1612 oraz data śmierci 1687, czyli wiek XVII. Co ciekawe Clagg jest rzekomą następczynią Muldoona, jednak różnica między śmiercią Burdocka a jej narodzinami to ponad 120 lat. Nie jest też nigdzie napisane, że Rada zachowała ciągłość w posiadaniu swoich 'dowódców', z powodu tego zamieszania i błędów przy wyliczeniach autorki, do dat ich rządzenia nie będę zbytnio przywiązywał uwagi, a skupie się na datach narodzin. Podobnie jak każdy czarodziej tamtych czasów, również i Clagg w młodości musiała uczeszczać do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, nie jest jednak znany jej dom, do którego należała w czasach młodości ani żadne szczegóły dotyczące jej życia. Elfrida była z pewnością mądrzejsza od Buldoona, który przez swoją decyzję dotyczące definicji skłócił stworzenia niż je zjednoczył, niemniej jej decyzja dotyczące definicji również nie była w pełni zadowalająca. Sama Clagg oprócz próby zjednoczenia stworzeń, stworzyła Rezerwat Znikaczy imienia Modesty Rabnott ponieważ przez działania jej poprzednika - Barberusa Blagge'a, znikacz stał się gatunkiem na wymarciu, a rezerwat miał pomóc utrzymać te stworzenia przy życiu. Według informacji od Rowling, Clagg była przedstawiana jako czarownica w podeszłym już wieku, z szarymi włosami, jasną skórą i zielonymi oczami, do tego ubraną w zieloną szatę. Co ciekawe, nawet na kartach z Czekoladowymi Żabami, Clagg otoczona jest zielonymi płomieniami, ta zieleń może symbolizować dom, do którego należała, nie jest to jednak nigdzie potwierdzone, a stanowi zwykłe przypuszczenie.

Ulick Gamp
II połowa XVIII w.

Początkowo sprawował funkcję przewodniczącego Rady Czarodziejów, ale później został wybrany również na pierwszego Ministra Magii. Miał trudne zadanie przystosowania społeczność Świata Czarodziejów do warunków i ustaleń Międzynarodowego Kodeksu Tajności Czarów. Czarodzieje musieli przyjąć nowe warunki, które zostały im narzucone, a przystosowanie i kontrolowanie tego wymagało od Ministra silnej ręki, ale i pomysłowości, w końcu magowie należeli do społeczności krnąbrnych, śmiałych ludzi o skłonności do bardzo dziwnych zachowań. Potrafili robić niesamowite rzeczy, a czasem i bardzo głupie, jedynie dla swej rozrywki. Gamp miał więc bardzo trudne zadania do wykonania. Nie można powiedzieć, że nie zadanie to nie zostało wykonane, to dzięki niemu powstał Departament Przestrzegania Prawa Czarodziejów, z którego sam minister był bardzo dumny, jako wcześniejsza głowa Wizengamotu. Nałożył wiele zaklęć ochronnych oraz przepisów na Dziurawy Kocioł oraz jego klientele, dopiero po pewnym czasie przekazał on odpowiedzialność za ochronę oraz wpuszczanie czarodziejów na Ulicę Pokątną ówczesnemu właścicielowi pubu, a ten w podzięce stworzył nową markę piwa – Starego Towarzyskiego Gampa, które jest tak obrzydliwe, że do tej pory nie znalazł się nikt, kto byłby wstanie wypić to piwo do końca. Jego portrety wiszą w Ministerstwie Magii oraz u premiera mugoli, jest to bowiem pewien sposób na komunikacje, a portret Gampa sprawuje funkcje posłańca między nimi.

Ulick najprawdopodobniej był czystej krwi lub nawet półkrwi (choć bardziej czystej, ze względu na zajmowane stanowiska), a to ze względu na fakt, że pierwszym ministrem magii, który był mugolakiem, był Nobby Leach wybrany prawie 250 lat po Gampie. Gampa opisywano jako małego, podobnego do żaby człowieka, który zazwyczaj nosił purpurowe szaty i kręcone, srebrne peruki.

Opracowanie własne, na podstawie informacji z książek o Harrym Potterze, Pottermore ale również własnych przemyśleń.
Cytując nawet mały fragment opracowania, należy podawać informacje o źródle, czyli tym podręczniku lub twórcy podręcznika - Reny Boursier.