Podręcznik: Czarodziejskie wynalazki

Łajnobomba

Łajnobomba to nic innego jak magiczna, śmierdząca zabawka służąca do robienia dowcipów. Kiedy podniesie się łajnobombę, ręce osoby pozostaną brudnę przez jakiś czas. Została stworzona w XIX wieku przez Alberyka Grunniona, który za ich wynalezienie zosta umieszczony na kartach z Czekoladowymi Żabami. Choć łajnobomby były bardzo popularne wśród młodych czarodziejów, sam ich twórca - Alberyk, nigdy nie uzyska takiego statusu i takiej popularności jak one.

Same łajnobomby były bardzo popularne wśród uczniów Hogwartu, były jednak znienawidzone przez woźnego - Argusa Filcha. Bliźniacy Weasleyowie podłożyli łajnobombę ciotce Muriel, przez co przestała ona odwiedzać Norę co roku. W 1994 roku Harry Potter podarował Ronowi Weasleyowi na święta pudło łajnobomb.

Lunaskop

Lunaskop jest drewnianym lub metalowym przyrządem służacym do badania faz Księżyca oraz ułatwia sporządzanie wykresów związanych z fazami, wynaleziony został przez Perpetue Fancourt w I połowie XX wieku.

Ulizanna

Ulizanna to nazwa eliksiru dla czarownic oraz czarodziejów, który pomaga w układaniu wszystkich rodzajów włosów. Został wynaleziony przez Fleamonta Pottera, dziadka Harry'ego w II połowie XX wieku. Fleamont zbił na nim majątek.

Quod

Quod jest magiczną, wybuchającą piłką, którą trzeba było przerzucić przez garnek aby zdobyć punkt w grze o nazwie Quodpot. Piłka jak i sama gra została wymyślona przez Abrahama Peasegooda w XVIII wieku.

Proszek Fiuu

Proszek Fiuu jest magiczną substancją, która pozwala na porozumiewanie się oraz przemieszczenia w obrębie sieci Fiuu. Proszek jak i cała sieć została wymyślona przez Ignatię Wildsmith, na przełomie XIII i XIV wieku.

Krwawe pióro

Krwawe pióro jest przedmiotem wynalezionym przez Dolores Umbridge w XX wieku, nie wiadomo dokładnie kiedy powstało, jednak już w 1995 roku istniało. Jest to czarnomagiczny przedmiot tortur, pióro nie wymaga atramentu ponieważ piszę się nim za pomocą krwi osoby, któa go używa.

Fałszoskop

Fałszoskop jest pewnym rodzajem wykrywacza czarnej magii, przedmiot przypomina szklany bączek dla dzieci. Sam ustawia się pionowo na spiczastym końcu, a kiedy w pobliżu pojawi się ktoś nieuczciwy lub niegodny zaufania zaczyna kręcić się, świecić oraz gwizdać. Wynaleziony przez Edgara Stroulgera w XVIII wieku.

Amortencja

Amortencja to nazwa najsilniejszego eliksiru miłosnego na świecie. Nie wzbudza ona jednak prawdziwej miłości, powoduje jedynie silne zauroczenie albo obsesję. Łatwo ją poznać po szczególnym perłowym połysku i oparach tworzących charakterystyczne spirale. Siła tego eliksiru zależy od długości jego przetrzymywania. Sam zapach amortencji każdy odczuwa inaczej, w zależności od tego, co go najbardziej pociąga i co lubi.

Eliksir został wykorzystany w serii przez Meropę Gaunt, zakochaną w mugolu Tomie Riddle`u Sr., który nie zwracał na nią uwagi. Kobieta postanowiła spoić go magicznym wywarem, by być blisko ukochanego. Gdy Meropa zaszła w ciążę, postanowiła przerwać podawanie amortencji mając nadzieję, że jej ukochany pokocha ją prawdziwą miłością. Tak się nie stało, Meropa została sama w ciąży, a syn znany później jako Lord Voldemort nie potrafił kochać, co wynikało z jego poczęcia po użyciu ww. eliksiru.

Amortencję oraz wiele innych eliksirów miłosnych stworzyła Laverne de Montmorency w XIX wieku.

Horkruks

Horkruks jest to czarnomagiczny przedmiot, w którym ktoś ukrył cząstke własnej duszy. Rozszczepienie własnej duszy jest uznawanem za akt gwałtu i jest sprzeczne z naturą. Podzielenie własnej duszy dokonuje się poprzez morderstwo. Horkruks został wynaleziony przez Herpona Podłego w starożytności.

Fasolki wszystkich smaków

Fasolki wszystkich smaków to ulubione cukierki młodych czarodziejów w kształcie fasolek, które mogą przybierać każdy możliwy smak - dosłownie. Zostały wynalezione przez Bertiego Botta w XX wieku.

Samomieszalny kociołek

Samomieszalny kociołek jest rodzajem kociołka wynalezionym przez Gasparda Singletona w XX wieku, ma asystować czarodziejowi w mieszaniu jego eliksiru.

Bombonierki Lesera

Bombonierki Lesera są zestawem cukierków wynalezionych przez Freda i George'a Weasleyów w 1995 roku. Ich zjedzenie powoduje różne objawy chorobowe umożliwiające "urwanie się" z lekcji. Każdy cukierek ma dwie połówki - jedna wywołuje doległiwości, zaś druga je hamuje. Nie jest to jedyny wynalazek braci Weasleyów.

LEK NA SMOCZĄ OSPĘ

Lek wynaleziony przez Gunhildę z Gorsemoor na przełomie XVI oraz XVII wieku, lek zwalczał chorobę zakaźną, która mogła być nawet śmiertelna. Występuje ona tylko u społeczności czarodziejów. Objawy są podobne do mugolskiej ospy, z tym, że oprócz charakterystycznej wysypki u chorego, występuje też zabarwienie skóry na zielono, a twarz pokrywa się bolesnymi dziobami.

Wywar Tojadowy

Wywar tojadowy przydaje się osobom zarażonym likantropią, czyli wilkołactwem. Przez tydzień poprzedzający pełnię, taka osoba zażywa eliksir. W noc pełni, kiedy to księżyc ukazuje się w całej swej okazałości, zarażony człowiek przemienia się w wilkołaka, lecz zachowuje świadomość i umysł ludzki. Został wynaleziony przez Damoclesa (prawdopodobnie nazywał się Damocles Belby) najprawdopodobniej w roku 1970.

Eliksir Pieprzowy

Eliksir Pieprzowy został wynaleziony przez Glovera Hipwortha w XVIII wieku, jest to eliksir rozgrzewający, który pozwalał złagodzić objawy przeziębienia i katar, chociaż w pełni nie gwarantował uzdrowienia. Mógł wystąpić skutek uboczny, a mianowicie wydobywanie się pary z uszu nawet do kilku godzin po zażyciu eliksiru. Eliksir Glovera opiera się jednak na eliksirze pieprzowym wynalezionym przez Linfreda ze Stinchcombe, jest to jednak unowocześniona forma.

Szkiele-Wzro

Eliksir powodujący odtworzenie kości, który przy zażyciu palił w usta i gardło, dusił i wywoływał kaszel. Proces odrastania kości przy użyciu Szkiele-Wzro trwał jedną noc, więc, jak na możliwości magiczne, bardzo powoli. Eliksir zosta wynaleziony najprawdopodobniej przez Linfreda ze Stinchcombe w XII wieku.

Złoty Znicz

Złoty znicz jest to złota kula wielkości orzecha włoskiego obdarzona maleńkimi, srebrnymi skrzydełkami poruszającymi się ruchem obrotowym. Wykorzystywana w Quidditchu, za jej złapanie zawodnik zyskuje 150 punktów dla swojej drużyny. Złoty znicz został wynaleziony przez Bowmana Wrighta w XVI wieku.