Podręcznik: Rodzina Malfoy

Nazwa Malfoy pochodzi od starofrancuskiego i tłumaczy się jako "złą wiarę". Podobnie jak wielu innych protoplastów szlachetnych angielskich rodzin, czarodziej Armand Malfoy przybył do Wielkiej Brytanii z Wilhelmem Zdobywcą w ramach najeżdżającej armii normańskiej. Oddając w ręce króla Williama I nieznane, podejrzane (i prawie na pewno magiczne) usługi, Malfoy otrzymał w Wiltshire grunt, który został przejęty od miejscowych właścicieli ziemskich, na których jego potomkowie żyli przez dziesięć kolejnych wieków.

Ich przebiegły przodek Armand posiadał wiele cech, które wyróżniają rodzinę Malfoyów do dnia dzisiejszego. Malfoyowie zawsze mieli reputację, o czym świadczyło ich niezupełnie pochlebne nazwisko, bycie śliską gromadką, która walczyła o władzę i bogactwo, gdziekolwiek by się nie znajdowali. Pomimo ich aprobaty dla wartości czystej krwi i bez wątpienia prawdziwej wiary w wyższość czarodziejów nad Mugolami, Malfoyowie nigdy nie stronili od przymilania się do niemagicznej wspólnoty, kiedy im to odpowiada. Powoduje to, że są jedną z najbogatszych rodzin czarodziejskich w Wielkiej Brytanii i od wielu lat mówi się (choć nigdy nie zostało to udowodnione), że przez wieki rodzina radziła sobie z powodzeniem w mugolskiej walucie i majątku. Przez setki lat udało im się dodać nowe ziemie do swoich w Wiltshire, które należały do sąsiadujących z nimi mugolami, na mocy przywilejów nadanych im przez króla byli w posiadaniu wielu mugolskich skarbów i dzieł sztuki.

Historycznie Malfoyowie wyraźnie rysowali rozróżnienie między biednymi mugolami, a tymi z bogactwem i autorytetem. Do czasu wprowadzenia w 1692 r. Międzynarodowego Kodeksu Czarodziejów, rodzina Malfoyów działała w wysoko urodzonych kręgach mugolskich i mówi się, że ich żarliwy sprzeciw wobec nałożenia Kodeksu wynikał częściowo z faktu, że mieliby oni wycofać się z tej przyjemnej sfery życia społecznego. Choć gorączkowo zaprzeczają tego kolejne pokolenia, istnieje wiele dowodów sugerujących, że pierwszy Lucjusz Malfoy był nieudolnym aspirantem do ręki Elżbiety I, a niektórzy czarodziejscy historycy twierdzą, że późniejsza opozycja królowej do małżeństwa była spowodowana przez urokiem, który rzucił na nią Malfoy.

Dzięki temu zdrowemu stopniowi samoobrony, który charakteryzował większość ich działań przez wieki, po tym, jak Kodeks Tajności wszedł w życie, Malfoyowie zaprzestali bratania się z mugolami, byli dobrze urodzonymi, i zaakceptowali fakt, że dalsza opozycja i protesty mogą tylko oddalić ich z nowego serca władzy: nowo utworzonego Ministerstwa Magii. Wygłosili nagłą woltę i stali się tak głośno popierającymi Kodeks, jak wszyscy, którzy od samego początku bronili go, spiesząc się, by zaprzeczyć, że kiedykolwiek mówili (lub żenili się) z Mugolami.

Znaczne majątki, którymi dysponowali, zapewniły im znaczny (i niezadowolony) wpływ na Ministerstwo przez kolejne pokolenia, choć żaden z nich nigdy nie aspirował do roli Ministra Magii. Często mówi się o rodzinie Malfoyów, że nigdy nie znajdziesz jej na miejscu zbrodni, ale ich odciski palców mogą znajdować się na całej długości winnej różdżki. Niezależnie bogaci, bez potrzeby pracy na rzecz życia, na ogół woleli rolę władzy poza tronem, zadowoleni, że inni wykonują pracę osła i ponoszą odpowiedzialność za porażkę. Pomogły oni finansować wiele kampanii wyborczych swoich preferowanych kandydatów, które mają (rzekomo) obejmować płacenie za brudną robotę, taką jak pozbycie się opozycji.

Nieuczciwa pogarda Malfoyów dla wszystkich mugoli, którzy nie mogli ofiarować im klejnotów ani wpływów, a także dla większości rodzin czarodziejów, przyciągnęła ich naturalnie do doktryny czystej krwi, która wydawała się przez kilka lat w XX wieku być ich najbardziej prawdopodobnym źródłem nieskrępowanej mocy. Od momentu nałożenia Kodeksu Tajności żaden Malfoy nie ożenił się z mugolem lub mugolakiem. Rodzina jednak zignorowała dość niebezpieczną praktykę wzajemnego małżeństwa w obrębie tak małej grupy aby nie stać się osłabionymi lub niestabilnymi, w przeciwieństwie do fanatycznych rodzin jak Gaunt czy Lestrange, które dopuszczały takie praktyki ożenku. Po roku 1340, Nicholas Malfoy był powszechnie oskarżany o doprowadzenie do tajemniczego zniknięcia wielu czarodziejów utrzymujących kontakt z osobami niemagicznymi lub pochodzącymi z takich rodzin. Ostatecznie jednak nie poniósł żadnej kary, Rada Czarodziejów nie oskarżyła go o dopuszczenie się tych występków, a sam tłumaczył społeczeństwu, że zaginionych zabiła epidemia dżumy.

Znani Malfoyowie z poprzednich pokoleń to m.in. XIV-wieczny Nicholas Malfoy, który, jak się sądzi, był powszechnie oskarżany o doprowadzenie do tajemniczego zniknięcia wielu czarodziejów utrzymujących kontakt z osobami niemagicznymi lub pochodzącymi z takich rodzin. Ostatecznie jednak nie poniósł żadnej kary, Rada Czarodziejów nie oskarżyła go o dopuszczenie się tych występków, a sam tłumaczył społeczeństwu, że zaginionych zabiła epidemia dżumy; Septimus Malfoy, który miał wielkie wpływy w Ministerstwie pod koniec XVIII wieku, wielu twierdziło, że Minister Magii Unctuous Osbert to niewiele więcej niż jego marionetka; a Abraxas Malfoy, który jak powszechnie wierzono brał udział w mrocznym spisku, który doprowadził do zrezygnowania ze stanowiska pierwszego mugolskiego ministra (Nobby Leacha) w 1968 r. (nie udowodniono winy Malfoya).

Syn Abraxasa, Lucjusz, osiągnął rozgłos jako jeden ze śmierciożerców Lorda Voldemorta, udało mu się jednak uniknąć więzienia po jego dwóch uderzeniach. Za pierwszym razem, aby uzyskać ułaskawienie twierdził, że działał pod wpływem zaklęcia Imperius, za drugim razem dostarczył dowody oraz pomógł schwytać wielu popleczników Lorda Voldemorta, którzy się ukrywali.

Armand Malfoy

Jeden z pierwszych Malfoyów, Armand Malfoy udał się do Wielkiej Brytanii z Wilhelmem Zdobywcą.

Nicholas Malfoy

Nicholas Malfoy był żył około czternastego wieku, gdzie znany był z tego, że "wysyłał" mugolskich lokatorów pod przykrywką czarnej śmierci.

Lucius Malfoy I

Pierwszy Lucjusz Malfoy żył w XVI wieku i był tak samo przebiegły jak drugi - bezskutecznie próbował zdobyć rękę królowej Elżbiety I.

Brutus Malfoy

W XVII wieku, Brutus Malfoy redagował paskudny anty mugolski periodicial, Warlock at War. Był odpowiedzialny za złą reputację miłości do mugoli.W XVII wieku, Brutus Malfoy redagował paskudny anty mugolski periodicial, Warlock at War. Był odpowiedzialny za złą reputację miłości do mugoli.

Septimus Malfoy

Septimus Malfoy był bardzo wpływową postacią polityczną w XVII wieku, a ówczesny Minister Magii Unctuous Osbert znany jest jako "jego marionetka".

Abraxas Malfoy

Chociaż nigdy nie zostało to udowodnione, uważano, że Abraxas Malfoy był częścią nikczemnego spisku mającego na celu obalenie pierwszego mugolaka Ministra Magii, Nobby'ego Leacha.

Lucius Malfoy

Lucjusz Malfoy był znanym zwolennikiem Lorda Voldemorta i wykorzystał jego wysoce wpływowy status, aby zdobyć przychylność w Ministerstwie Magii. Po upadku Czarnego Pana, Lucjusz porzucił walki i dostarczył dowody przeciwko Czarnemu Panu.

Narcissa Malfoy

Narcyza Malfoy nie była Śmierciożercą, ale nadal przestrzegała wartości wyznawanych przez jej męża. Przyczyniła się do upadku lorda Voldemorta, kłamiąc o śmierci Harry'ego Pottera, by chronić jej syna.

Draco Malfoy

Po latach znęcania się nad Harrym Potterem Draco Malfoy na krótko dołączył do lorda Voldemorta. Jednak po nieudanej próbie zabicia Albusa Dumbledore'a, Draco zostawił za sobą śmierciożerców.

Astoria Greengrass

Astoria Greengrass była studentką w Hogwarcie. Jej starsza siostra, Daphne, była Ślizgonem na roku z Draco.

Scorpius Malfoy

Scorpius Malfoy uczęszczał do Hogwartu w tym samym roku co Albus Potter.

Cygnus Black III

Cygnus był wujem Syriusza Blacka.

Druella Black

Zanim poślubiła Cygnus, Druella była częścią rodziny Rosierów: rodu, który w przeszłości był związany ze Śmierciożercami.

Alphard Black

Alphard Black podarował swojemu bratankowi - Syriuszowi Blackowi trochę złota po tym, jak ten uciekł z domu.

Walburga Black

Walburga Black była matką Syriusza Blacka. Jej portret, który wisi w Grimmauld Place, krzyczy o "brudnej krwi" i "szlamach", jeśli jest zaniepokojony.

Orion Black

Orion był ojcem Syriusza i Regulusa. Co ciekawe, wszyscy trzej zostali nazwani po gwiazdach i konstelacjach.

Sirius Black

Syriusz Black był członkiem rodziny Black, został wypalony z drzewa genealogicznego przez włąsną matkę za ucieczkę z domu i nie popieranie wierzeń jego rodziny dotyczacej czystości krwi.

Regulus Black

Regulus Black był Śmierciożercą i bratem Syriusza. Chociaż ostatecznie został zabity, przed śmiercią otrzymał medalion, który był jednym z horkruksów Lorda Voldemorta.

Andromeda Tonks

Andromeda Black została wyrzucona z rodziny za małżeństwo z mugolakiem, Tedem. Wygląda zaskakująco podobnie do swojej siostry, Bellatrix.

Bellatrix Lestrange

Bellatrix Lestrange była Śmierciożercą i jednym z najbardziej niebezpiecznych zwolenników Lorda Voldemorta. W końcu została zabita przez Molly Weasley.

Rodolphus Lestrange

Rodolphus Lestrange był także Śmierciożercą i był zaangażowany w tortury Alice i Franka Longbottoma.

Rabastan Lestrange

Rabastan był bratem Rodolphusa, był Śmierciożercą służącym Voldemortowi.

Ted Tonks

Edward 'Ted' Tonks był mugolakiem i ojcem Nimfadory. Jego żona za poślubienie go, została wyrzucona z rodziny, która miała obsesje na punkcie czystej krwi.

Nymphadora Tonks

Nimfadora Tonks była aurorem i metamorfmagiem - rzadkie magiczne umiejętności, pozwalające zmienić swój wygląd. Była członkiem Zakonu Feniksa i zmarła w bitwie pod Hogwartem.

Remus Lupin

Remus Lupin był profesorem Hogwartu, nauczał obrony przed czarną magią. Był również członkiem Zakonu Feniksa. Remus stał się wilkołakiem po ugryzieniu przez Fenrira Greybacka jako dziecko.

Lyall Lupin

Lyall Lupin był znanym na całym świecie autorytetem w sprawie nieludzkich objawień duchowych i ojcem Remusa. Po starciu z Fenrirem Greybackiem w Ministerstwie, wilkołak zaatakował jego syna.

Hope Lupin

Hope Lupin była mugolką, która pracowała w biurze ubezpieczeniowym w Cardiff i spotkała Lyall po tym, jak uratował ją przed boginem.

Edward ‘Teddy’ Lupin

Teddy Lupin został sierotą po śmierci matki i ojca w bitwie pod Hogwartem. Został wychowany przez swoją babcię, z Harrym Potterem jako ojcem chrzestnym.




Tłumaczenie własne na podstawie informacji z Pottermore. Cytując nawet mały fragment opracowania, należy podawać informacje o źródle, czyli tym podręczniku lub twórcy podręcznika - Reny Boursier.